Το φως στις 10 π.μ

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος Το φως στις δέκα το πρωί έρχεται όλο πλάγιο εκεί που ήταν οι χείμαρροι και ξαναζωγραφίζει τους κήπους πάνω στο νερό να' χουν σκαλί δεμένη βάρκα και μια θάλασσα γυαλί. Και τις τετράκωπες να υψώνουν του ομίλου οι αθλητές και στο λιθόστρωτο ν' αστράφτουν μουσικές καμαρωτές και από τα πεύκα κι απ' τα διώροφα ξανά καλεί σαλπίζοντας τα ουράνια πρωινά. Κι ακούς παγώνια και ηλιόλουστο το τραμ ξαναγυρνά. Κι όμως, αυτό το πλάγιο φως μια μέρα θα φωτίσει την πιο απόκοσμη ερημιά. Εσύ είχες ήδη αργήσει μέσα στις αίθουσες οι τάξεις είχανε μπει και του σχολείου η πόρτα ορθώνονταν κλειστή με τους αϊτούς να ξεπαγιάζουν στο μαρμάρινο κισσό και με τους ήρωες να κοιτάζουν τον σβησμένο τους πυρσό αφού ο κόσμος σου, ο γνωστός, σ' αυτή τη γη που αγνός κι ανύποπτος μετέχει κάθε αυγή την ώρα εκείνη, απ' το κάδρο είχε ξαφνικά αφαιρεθεί. Το μεσημέρι μαύρο φως, προπάντων στις καθέτους, η θάλασσα όλε πετάει στου οδηγού το τζάμι μα όταν γράψει με μια πλάγια μολυβιά κιονοστοιχίες με λιγάκι συννεφιά πίσω απ' τα μαύρα του γυαλιά ο κόσμος μπαίνει όλο φωνές ανεμιστήρες ξεκινούν και του εσπρέσο οι μηχανές γυάλινα στέγαστρα, ένας έγχρωμος βυθός δε σε πειράζει που είσαι τώρα μοναχός μια αγάπη πίσω απ' τις λέξεις συναντάς σ' αυτό το φως Το φως τραβιόταν θεϊκό στο ηλιοβασίλεμά του, πίσω απ' τη μάντρα της αυλής και το καμένο σπίτι είχαν απλώσει τα σεντόνια στο σχοινί έπαιζες μόνος, μα αισθανόσουν τη σκηνή, σαν θεατράκι επουράνιο μες στο κόκκινο το φως πίσω απ' τα σύννεφα να παίζει με το παιδάκι του ο Θεός Ευτυχισμένοι μεταξύ τους, μακρινοί, -με βλέπουν άραγε και μένα?- είχες σκεφτεί όπως απόψε που πλαγιάζεις σε μια κάμαρα αδειανή. Με την πόρτα γυρτή το φως του μπάνιου να γλιστράει στη σιωπή να σε νιώθω εδώ σ' αυτό το πλάγιασμα, σε τούτη την ηχώ. Ναι, μ' ένα φως τεχνητό, να βρει τον κόσμο το δικό μου σ' αγαπώ φως που τραγουδάει ενώ είναι νύχτα, κι ενώ εσύ δεν είσαι πλάι.

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ

---

Πικρό Χαμόγελο

---

Με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη,
και με τη γεύση ενός τσιγάρου πρωινού,
μοιάζουμε με τις μέρες, του Απρίλη,
της προσμονής, ζεστού καλοκαιριού.

Σκοτάδι απλώνεται τριγύρω μας, σκοτάδι,
του ζόφου μας στολίζει το υφάδι
και τα χαμόκλαδα δε φθάνουν
να μας φωτίσουν, να μας ζεστάνουν.

Με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη,
και με τη γεύση ενός τσιγάρου πρωινού,
κάποτε θα ανταμώσουμε σαν Φίλοι,
κάτι σαν σπίθες στο γαλάζιο του ουρανού.

Κάτι σαν πέπλο είθε να γίνει και το υφάδι
κάτι σαν θρόισμα, σαν βάλσαμο, σαν χάδι,
την παγωμένη μας ανάσα να ζεστάνει.
Με ένα σεργιάνι και άλλο σεργιάνι.

---

 Σχόλια  στο stixoi.info, 

Νεοσύλλεκτοι(κάποτε και πάντοτε)

---

Άντε λοιπόν…τρέξε εκεί..., στο μαντρωμένο με συρματόπλεγμα χώρο,

άντε τρέξε, κι ας κουδουνίζουνε τα αυτιά σου, προσταγές και συνθήματα.

Μέτρησε την υπομονή και το κουράγιο, θαρρώ η στάθμη χαμηλώνει ,

και η ροή αυξάνεται επικίνδυνα, είναι ροή προσώπων,

νωπά σημάδια από επαφές που δεν θελήσαμε.

Μέσα από τα παραγγέλματα διακρίνονται οι διάφοροι τόνοι.

Στόχους αναγνωρίσατε... Είδον.

Ναι ξέρω αύριο πρωί και κάθε πρωί θα επαναληφθούμε,

και ο άλλος ο διπλανός θα ήθελες να είναι αλλιώς , όμως δεν είναι,

και εκείνος θα ήθελε αλλιώτικο εσένα, και όμως δεν είσαι.

Κρατηθήκαμε σε λεπτές ίνες, στον ιστό μιας γέρικης αράχνης,

τα γερά σχοινιά μας φοβίζουν, με αυτά μπορούν και να μας δέσουν.

Ήρθε το βράδυ, τα όπλα κοιμούνται, με συντροφεύει ένα συγνώμη τώρα,

ο κόσμος ολόκληρος συμπιέζεται πάνω στη καφετιά κουβέρτα.

Σταλαγματιές τονίζουν τις αυριανές κατακτήσεις,

και η μορφή σου απροσδιόριστη όπως πάντοτε.

Α σε παρακαλώ μη τα ξεχάσεις τα βότανα,

με πλήγωσαν τα θραύσματα μιας εσωτερικής μου διάσπασης,

και επίσης μη ξεχνάς βρέχει, έχουμε πολλή υγρασία εδώ πέρα.

Τρέξε λοιπόν… ως πότε θα αντέξουμε στο καρτέρεμα;

Το χτες σβήνεται από το αύριο, το σήμερα τείνει στο χτες ,

το αύριο στο σήμερα.

Στόχους αναγνωρίσατε… Είδον.

---

Σχόλια από stixoi.info

Νεοσύλλεκτοι-σχόλια

aprobleptos
Α σε παρακαλώ μη τα ξεχάσεις τα βότανα, γιατί
με πλήγωσαν τα θραύσματα της εσωτερικής μου διάσπασης,
και επίσης μη ξεχνάς έχουμε πολλή υγρασία εδώ πέρα.
Στόχους αναγνωρίσατε…... Είδον.
...ΚΑΠΟΤΕ & ΠΑΝΤΟΤΕ...ΝΕΟΣΥΛΕΚΤΟΙ...ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ!!!
**Ηώς**
21-11-2010 @ 00:23 εξαιρετική γραφή Νικάριε..καλό σου ξημέρωμα..
nikarios
Σε ευχαριστώ Φωτεινή με τα φωτεινά σου ποιήματα, επίσης καλό ξημέρωμα. Παραμονή Πανσελήνου, αύριο θα βρεθεί παρέα με τη Πούλια στο στερέωμα!!!!!
elsa98
Α σε παρακαλώ μη τα ξεχάσεις τα βότανα, γιατί
με πλήγωσαν τα θραύσματα της εσωτερικής μου διάσπασης,
VIAGGIO ROMANTICO
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΝΙΚΑΡΙΕ
στίχος
21-11-2010 @ 02:50
Πού χάθηκες Νικάριε ; εξαιρετική και ευαίσθητη γραφή !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλό ξημέρωμα.............
XARMOLYPH
Νέος...ημιανάπαυσις!!!
http://www.youtube.com/watch?v=QASXRr2awG0

iraklisv
Ωραίος!
Στην ώρα σου δηλαδή την κατάλληλη.
Ναταλία...
Εξαιρετική γραφή

ALIROS
Εξαιρετική γραφή
Helene52
Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!

Sofitsa
Κάτω από μια καφετιά κουβέρτα ολόκληρη η ζωή...

αντικλείδι
........ καλώς όρισες ........
nikarios
Καλώς σας βρήκα Πελαγία μου. Θα με κεράσετε ένα γλυκό κουταλάκι και ένα τσιπουράκι;
χρηστος καραμανος
Στόχους αναγνωρίσατε…...
nikarios
ΕΙΔΟΝ;;;;;;;;
μηχανοδηγος
http://www.youtube.com/watch?v=s3_3HG_NxuI
Persefonh
Κρατηθήκαμε σε λεπτές ίνες, στον ιστό μιας γέρικης αράχνης,
τα γερά σχοινιά μας φοβίζουν, με αυτά μπορούν και να μας δέσουν.

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ

Αμάλθεια-σχόλια

Aνδρέας Lark

 Είμαι σαν το ποντίκι αλλά δεν νοιώθω αποκομμένος (τώρα πια...τό ΄μαθα με τα χρόνια) ΩΡΑΙΟ! Συμμετρικό στην εμφάνιση (όπως άλλα τέσσερα) και προφανώς οι ενάρετοι (με την έννοια της ανδρείας-την εννοώ αλλιώς και δικαιούμαι ο Ανδρέας-και της γενναιότητας) μετέχουν της αειφόρου συμπαντικής ανάπτυξης. Η κατσίκα εντάξει σύμβολο...αλλά υλιστικό...θα μου πεις τώρα 'το γάλα, βασική τροφή', θα σου πω 'ο Απ. Παύλος αποκαλεί γάλα τα στοιχειώδη περί ευαγγελικού λόγου και όχι τα ουσιώδη' θα μου πεις 'εσύ τι ξέρεις τι θέλω να πω' και θα σου πω ''θα καταλάβεις από κάποιο επόμενό μου που θ' αρχίζει από 'θέλω'...''(promotion)

Nk

Να είσαι καλά φίλε Ανδρέα όλα σου τα σχόλια στάζουν λίγο από το γάλα της τροφού Αμάλθειας, και τα δέχομαι σαν ωραία τροφή !!!!!!!

ΑL

Παρομοίως το δικό σου μήνυμα...έβαλες όλες τις 9 καλές φατσούλες σε μία γραμμή!

---

Hercules V

 Ναι φίλε τα ζωώδη ένστικτα δεν έχουν πρόσβαση σε αλλα επίπεδα

Ανεβαίνοντας ο μυημένος του δίνεται και περισσότερη δυναμη από το ΄΄γάλα΄΄ της επίγνωσης για εφόδιο στην προσπάθειά του. Καλή δύναμη λοιπόν.

---

stixoplektis

 μικρό γεμάτο νόημα μέσα σε λιγες γραμμές !!! μπράβο !!!

---

Αγνή

 Εύγε!!!

---

αντικλείδι

Το διανοητικό μου επίπεδο (και προς Θεού, δίχως ίχνος ειρωνείας)

δεν μπορεί να το καταλάβει και το να γράψω ψευτιές , δεν με τιμά ...

Από τα σχόλια όλων αυτών που προηγήθηκαν και άρα το κατάλαβαν

πρόκειται μάλλον για ένα θαυμάσιο "μπιζουδάκι" διαλογισμού !!!

Σου στέλνω την σκέψη και την καλή μου αύρα ...

Nk

Καλή μου Φίλη Πέλαγία, πολύ χαίρομαι για τις δημιουργίες σου και εύχομαι να είσαι καλά. Σε ευχαριστώ για το ερώτημα έτσι απλά και αληθινά που το έθεσες. Ωραία το περιέγραψες σαν μπιζουδάκι!! Πράγματι μέσα στη πορεία της όλης αναζήτησης, όταν ήρθα σε επαφή με τον Διαλογισμό βίωσα κάποιες καταστάσεις αφαίρεσης της σκέψης παντελώς και όταν επανερχόμουν ερχόντουσαν κάποια τέτοια κείμενα, κάτι σαν κοινοποίηση. Να φανταστείς δεν ήταν οικεία ούτε σε μένα και τα κρατούσα κάπως σαν κοαν που τα κλώθεις συνεχώς και προβάλλουν νέα νοήματα. Από ότι έχω καταλάβει μπορεί ο καθένας να το ερμηνεύει με το δικό του τρόπο.

Η Αμάλθεια για μένα συμβολίζει την επάρκεια που εξαρτάται από μια εσωτερική ισορροπία ανάμεσα στα κάτω (γήινα)  και τα άνω (ουράνια). Όσο για πράγματα που προσπερνάμε δίχως να τα προσέξουμε μπορεί το εγώ μας να μας τυφλώνει ενίοτε!! Το θέμα δεν είναι να μη κάνουμε πράγματα γιατί ο φόβος καιροφυλαχτεί αλλά γιατί είναι μέσα βαθιά στη συνείδηση μας και τη καρδιά μας, Σε ευχαριστώ που μιλάμε. Να περνάς καλά!!!!

---

dante537

 μασάει η αίγα αβγοτάραχο?

---

στίχος

 ...ό,τι δεν είδες...θα το ξαναδείς...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θεωρία Χορδών

Ο φυσικός Μπράιαν Γκρίν εξηγεί τη Θεωρία των Υπερχορδών, την ιδέα πως απειροελάχιστες ίνες ενέργειας δονούνται σε 11 διαστάσεις δημιουργώντας όλα τα σωματίδια και τις δυνάμεις στο σύμπαν.(Με ελληνικούς υπότιτλους)

---

Μια συσκευή κεφαλής που διαβάζει τα εγκεφαλικά σας κύματα.

Η νέα και εντυπωσιακή διεπαφή υπολογιστή της Ταν Λε "διαβάζει" τα εγκεφαλικά κύματα του χρήστη, επιτρέποντάς του να ελέγχει εικονικά αντικείμενα, ακόμα και φυσικές ηλεκτρονικές συσκευές, απλά με τη σκέψη (και λίγη συγκέντρωση). Κάνει επίδειξη τη συσκευή κεφαλής και μιλάει για τις εκτεταμενές εφαρμογές της.(Με ελληνικούς υπότιτλους ,επιλέγονται από view subtitles)

Adagio in G Minor (Albinoni)

Πύλες

---

   Διαύγασε πύλες,

και επέτρεψε είσοδο

επαλλήλων σωμάτων,

   και επανάφερε

τη μνήμη του Λέοντα

στη γραμμή του πυρός,

   ίνα ωσεί κεραυνός

 διαρρήξει τη πλάνη,

  και επιτρέψει ροή

  νοήμονος φωτός.

                          Νκ

Παλλόμενο Άλλο

---

Εκείνο το παλλόμενο άλλο

πού γίνεται,

πτηνό τού Ουρανού

με τα αενάως

παλλόμενα φτερά του,

πού γίνεται,

μίσχος περιβαλλόμενος

από τα θροΐζοντα φύλλα του,

πού γίνεται,

πυρακτωμένη λάβα

στα εσώτερα της σφαίρας,

πού γίνεται,

ερωτικός εναγκαλισμός

και γενετήσια ορμή,

το υφάλμυρο,

το ανερχόμενο,

το πίπτον,

το επί των ακτινών φερόμενο,

είναι εντός και εκτός,

ως μία ουσία,

νοήμων,

υποβόσκουσα και υφαρπάζουσα,

αειθαλής και αθάνατη.

                                              Νκ

---

Άσμα ασμάτων

---

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνευτές: Μαρία Φαραντούρη

---

Τι ωραία που είναι η αγάπη μου

με το καθημερινό της φόρεμα

κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,

του Νταχάου κοπέλες,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,

δεν είχε πιά το φόρεμά της

ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είναι η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ'αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,

κοπέλες του Μπέλσεν,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία

μ'έναν αριθμό στο άσπρο της το χέρι,

με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είναι η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ'αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

---

Κράτησα τη ζωή μου

Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

---

Κράτησα τη ζωή μου

ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,

κάτω απ'το πλάγιασμα της βροχής

σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες

με τα φύλλα της οξιάς

καμιά φωτιά

στην κορυφή τους βραδιάζει.

---

Άρρητοι Δρόμοι

---

Άρρητους δρόμους πορεύεσθε,
όμως Νόμοι ρητοί τούς διέπουν,
κι ας περιέχουν άρρητα ρήματα.
Εκ τού ρησθύναι η φύση.
Εκ του αρρήτου η ποίηση.

                                                 Νκ

Μιλώ

---

Στίχοι: Μ.Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Α.Καλογιάννης

---

Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών

Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα

Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες

Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή

Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα

Για τα κορίτσια που ζητιανεύουνε δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους

Μιλώ για τις ξυπόλητες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα

Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους

Τους μαστροπούς ποιητές που τρέμουνε τις νύχτες στα κατώφλια

Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα

Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες

Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων.

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες

Π' αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του

Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν

Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν

Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια

Κι οι σύντροφοί τούς φτύνανε και τους σταυρώναν

Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π' άκρη δεν έχει

Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους

---

---

Όμορφη πόλη

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης

Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα.
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου.
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν.

---

μυθολογικά μαθηματικά

Κ υ α ν ο τ υ π ί ε ς

---

ένας ιστότοπος που μου αρέσει!!!

• Η ευγενική μαθηματική οδός
• Η ανθρώπινη εξίσωση
• Πυθαγόρειο θεώρημα
• Πλατωνικές ιδέες στην Ακρόπολη

      κ.α. ....................................................

       

     

στοχασμός

http://stoxasmos.forumup.com/post-6-stoxasmos.html

Μια σκοτεινή υπόθεση

Ο Βλάσης Δεμερτζής καταδικάζεται για το θάνατο της γυναίκας του δίχως να υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία. Οι δικαστές και οι ένορκοι όμως βασίζονται στο κίνητρό του να τη σκοτώσει, αφού εκείνη είχε φτάσει στην πορνεία, πίσω από τις πλάτες του, απλά και μόνο για να απολαμβάνει την αντρική υποταγή στην εκρηκτική θηλυκότητά της. Τελικά, ο Βλάσης Δεμερτζής είναι αθώος ή ένοχος; Ο Λάκης Δόλγερας οδηγεί με σίγουρα βήματα τον αναγνώστη στα μονοπάτια μιας πράγματι σκοτεινής υπόθεσης. Παράλληλα αποκαλύπτει, παράνομες συναλλαγές σε χώρους υπεράνω, πάσης υποψίας. Ο τρόπος αφήγησης, η εύστοχη παρατήρηση, ο ρυθμός της γλώσσας και η συγκρότηση των χαρακτήρων διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα.

Το νόημα της Ζωής

Στέλιος Βιρβιδάκης

Πριν από αρκετά χρόνια βρισκόμουν στην Τρίπολη όπου είχα μόλις καταταγεί για να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία και ο ανθυπολοχαγός διοικητής του λόχου ρωτούσε τους νεοσυλλέκτους για τις σπουδές και το επάγγελμά τους. Μόλις πληροφορήθηκε ότι ήμουν καθηγητής φιλοσοφίας το πρόσωπό του φωτίστηκε και έσπευσε να μου απευθύνει τον λόγο: «Ωραία! Μπορείς λοιπόν
να μας πεις ποιο είναι το νόημα της ζωής;». Αδυνατώντας να ξεκινήσω κάποια εκτενή συζήτηση που θα αναφερόταν στις δυσκολίες εννοιολογικής διερεύνησης του ερωτήματος και των προϋποθέσεων απάντησής του, αποκρίθηκα κάπως αινιγματικά: «Το νόημα της ζωής συνίσταται στο να τη ζεις!». O ανθυπολοχαγός πρέπει μάλλον να απογοητεύθηκε γιατί αντέδρασε αυτόματα λέγοντας: «A! Ώστε δεν υπάρχει κάποιο ανώτερο νόημα, πέρα από το πλαίσιο της φυσικής ζωής μας πάνω στη γη»...

Για περισσότερα...

Η επιστροφή του Θεού

Νίκου Μουζέλη 

........ Μέσα στο πλαίσιο της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης τα διάφορα θρησκευτικά πιστεύω έρχονται πιο κοντά το ένα στο άλλο. Με αυτόν τον τρόπο σχετικοποιούνται. Η ιδέα πως μια εκκλησία, μια θρησκευτική παράδοση, κατέχει το μονοπώλιο της αλήθειας παύει να είναι πιστευτή. Το άτομο έχει τη δυνατότητα να επιλέξει στοιχεία από διάφορες θρησκευτικές πρακτικές και δοξασίες. Και σε αυτή την περίπτωση βέβαια ο τρόπος ενοποίησης αυτών των στοιχείων, όταν επιτυγχάνεται, έχει κάτι το ιδιαίτερο/μοναδικό. Εχουμε, με άλλα λόγια, την «ιδιωτικοποίηση» (privatization) του θρησκευτικού. Μια κατάσταση όπου το υποκείμενο κατασκευάζει τη δική του θρησκευτικότητα και αυτό όχι μόνο με την έννοια πως σε ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό/εκκλησιαστικό πλαίσιο η προσέγγιση κάθε πιστού προς το θείο έχει πάντα κάτι το μοναδικό. Αλλά και με την έννοια πως το άτομο καλείται να κατασκευάσει αυτό καθαυτό το θρησκευτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται. 

Ο πνευματικός ταξιδιώτης 
Η υβριδικότητα εντείνεται βέβαια όταν η σύνδεση του εκκλησιαστικού με το εξω-εκκλησιαστικό καταργείται. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο αντιτίθεται σε κάθε εκκλησιαστικό κατεστημένο- φιλελεύθερο, συντηρητικό ή φονταμενταλιστικό- αφού εξ ορισμού όλα τείνουν προς τη γραφειοκρατικοποίηση, τον δογματισμό και τον αυταρχισμό.

Είναι σε αυτή την περίπτωση βέβαια που η εξατομίκευση και η ιδιωτικοποίηση του θρησκευτικού φαινομένου παίρνει την πιο ακραία μορφή. Το άτομο της ύστερης νεωτερικότητας παύει να είναι «πιστός» και μετατρέπεται σε «seeker», σε ένα υποκείμενο δηλαδή που ψάχνει ακατάπαυστα, σε έναν αεί ταξιδιώτη που εξερευνά ένα πολυποίκιλο, απέραντο, ατελείωτο, πνευματικό τοπίο. Είναι σε αυτό το σημείο που το θρησκευτικό συναντά το θεραπευτικό. Στη λεγόμενη «Νew Αge» πνευματικότητα, π.χ., η θρησκευτικότητα/πνευματικότητα γίνεται μέσο για την «ανάπτυξη του εαυτού» (self-growth). Ετσι βουδιστικές πρακτικές διαλογισμού, π.χ., ξεκόβονται από τις θρησκευτικές καταβολές τους και μετατρέπονται σε απλές ασκήσεις για τη μείωση του στρες, για την αύξηση της παραγωγικότητας και την καλυτέρευση των εργασιακών σχέσεων σε επιχειρήσεις, για την αποφυγή καρδιακών διαταραχών στα νοσοκομεία κτλ.......... 

Περισσότερα.

Οικονομική κρίση

Κλειστά Μαγαζιά
στη Στοά, ο Θυρωρός
λέει, δεν βλάπτει!
                           Νκ

Αμάλθεια

---

Ότι δεν είδες θα το ξαναδείς,

όχι όπως το ποντίκι που δεν τρώει το τυρί

                               γιατί φοβάται τη φάκα,

αλλά όπως η χρυσοφόρος ανέλιξη,

              που έχει το φύλλο-άνθος

              και άνω και κάτω,

              και που ανάμεσα τους διαβαίνει

              αβίαστα η γίδα Αμάλθεια.

---

Σχόλια από   stixoi.info

Τα πολλά πρόσωπα του χρόνου

ΤΟ ΒΗΜΑ, New Scientist

Αλλοτε τρέχει, άλλοτε κυλά και μερικές φορές σταματά. Τον μετράμε, τον χάνουμε και συχνά θα θέλαμε να είχαμε περισσότερο. Ο χρόνος μοιάζει  κάτι τόσο φυσικό ώστε συνήθως ξεχνάμε πόσο παράξενη είναι αυτή η έννοια. Οσο πιο πολλά μας αποκαλύπτονται από την επιστήμη γι’ αυτόν τόσο πιο αλλόκοτος μας φαίνεται. Πώς ξεκίνησε; Γιατί κυλάει μόνο προς μία κατεύθυνση; Είναι πραγματικός ή αποκύημα της φαντασίας μας; Μπορούμε να ταξιδέψουμε στον χρόνο; Πώς τον αντιλαμβάνεται το σώμα και το μυαλό μας; Πώς τον μετρούν τα κράτη της Γης και οι επιστήμονες; Και μήπως κάποτε μας τελειώσει πραγματικά; Στις επόμενες σελίδες θα βρείτε απαντήσεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πιο αινιγματικής διάστασης.

Ολα όσα θα θέλατε να ξέρετε για τον χρόνο σε ένα μεγάλο αφιέρωμα......

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ - ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ - ΠΡΟΣΕΥΧΗ