Νίκου Μουζέλη
........ Μέσα στο πλαίσιο της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης τα διάφορα θρησκευτικά πιστεύω έρχονται πιο κοντά το ένα στο άλλο. Με αυτόν τον τρόπο σχετικοποιούνται. Η ιδέα πως μια εκκλησία, μια θρησκευτική παράδοση, κατέχει το μονοπώλιο της αλήθειας παύει να είναι πιστευτή. Το άτομο έχει τη δυνατότητα να επιλέξει στοιχεία από διάφορες θρησκευτικές πρακτικές και δοξασίες. Και σε αυτή την περίπτωση βέβαια ο τρόπος ενοποίησης αυτών των στοιχείων, όταν επιτυγχάνεται, έχει κάτι το ιδιαίτερο/μοναδικό. Εχουμε, με άλλα λόγια, την «ιδιωτικοποίηση» (privatization) του θρησκευτικού. Μια κατάσταση όπου το υποκείμενο κατασκευάζει τη δική του θρησκευτικότητα και αυτό όχι μόνο με την έννοια πως σε ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό/εκκλησιαστικό πλαίσιο η προσέγγιση κάθε πιστού προς το θείο έχει πάντα κάτι το μοναδικό. Αλλά και με την έννοια πως το άτομο καλείται να κατασκευάσει αυτό καθαυτό το θρησκευτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται.
Ο πνευματικός ταξιδιώτης
Η υβριδικότητα εντείνεται βέβαια όταν η σύνδεση του εκκλησιαστικού με το εξω-εκκλησιαστικό καταργείται. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο αντιτίθεται σε κάθε εκκλησιαστικό κατεστημένο- φιλελεύθερο, συντηρητικό ή φονταμενταλιστικό- αφού εξ ορισμού όλα τείνουν προς τη γραφειοκρατικοποίηση, τον δογματισμό και τον αυταρχισμό.
Είναι σε αυτή την περίπτωση βέβαια που η εξατομίκευση και η ιδιωτικοποίηση του θρησκευτικού φαινομένου παίρνει την πιο ακραία μορφή. Το άτομο της ύστερης νεωτερικότητας παύει να είναι «πιστός» και μετατρέπεται σε «seeker», σε ένα υποκείμενο δηλαδή που ψάχνει ακατάπαυστα, σε έναν αεί ταξιδιώτη που εξερευνά ένα πολυποίκιλο, απέραντο, ατελείωτο, πνευματικό τοπίο. Είναι σε αυτό το σημείο που το θρησκευτικό συναντά το θεραπευτικό. Στη λεγόμενη «Νew Αge» πνευματικότητα, π.χ., η θρησκευτικότητα/πνευματικότητα γίνεται μέσο για την «ανάπτυξη του εαυτού» (self-growth). Ετσι βουδιστικές πρακτικές διαλογισμού, π.χ., ξεκόβονται από τις θρησκευτικές καταβολές τους και μετατρέπονται σε απλές ασκήσεις για τη μείωση του στρες, για την αύξηση της παραγωγικότητας και την καλυτέρευση των εργασιακών σχέσεων σε επιχειρήσεις, για την αποφυγή καρδιακών διαταραχών στα νοσοκομεία κτλ..........
Ο πνευματικός ταξιδιώτης
Η υβριδικότητα εντείνεται βέβαια όταν η σύνδεση του εκκλησιαστικού με το εξω-εκκλησιαστικό καταργείται. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο αντιτίθεται σε κάθε εκκλησιαστικό κατεστημένο- φιλελεύθερο, συντηρητικό ή φονταμενταλιστικό- αφού εξ ορισμού όλα τείνουν προς τη γραφειοκρατικοποίηση, τον δογματισμό και τον αυταρχισμό.
Είναι σε αυτή την περίπτωση βέβαια που η εξατομίκευση και η ιδιωτικοποίηση του θρησκευτικού φαινομένου παίρνει την πιο ακραία μορφή. Το άτομο της ύστερης νεωτερικότητας παύει να είναι «πιστός» και μετατρέπεται σε «seeker», σε ένα υποκείμενο δηλαδή που ψάχνει ακατάπαυστα, σε έναν αεί ταξιδιώτη που εξερευνά ένα πολυποίκιλο, απέραντο, ατελείωτο, πνευματικό τοπίο. Είναι σε αυτό το σημείο που το θρησκευτικό συναντά το θεραπευτικό. Στη λεγόμενη «Νew Αge» πνευματικότητα, π.χ., η θρησκευτικότητα/πνευματικότητα γίνεται μέσο για την «ανάπτυξη του εαυτού» (self-growth). Ετσι βουδιστικές πρακτικές διαλογισμού, π.χ., ξεκόβονται από τις θρησκευτικές καταβολές τους και μετατρέπονται σε απλές ασκήσεις για τη μείωση του στρες, για την αύξηση της παραγωγικότητας και την καλυτέρευση των εργασιακών σχέσεων σε επιχειρήσεις, για την αποφυγή καρδιακών διαταραχών στα νοσοκομεία κτλ..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου