27 Οκτωβρίου 2010
16 Οκτωβρίου 2010
09 Οκτωβρίου 2010
Παλλόμενο Άλλο
Εκείνο το παλλόμενο άλλο
πού γίνεται,
πτηνό τού Ουρανού
με τα αενάως
παλλόμενα φτερά του,
πού γίνεται,
μίσχος περιβαλλόμενος
από τα θροΐζοντα φύλλα του,
πού γίνεται,
πυρακτωμένη λάβα
στα εσώτερα της σφαίρας,
πού γίνεται,
ερωτικός εναγκαλισμός
και γενετήσια ορμή,
το υφάλμυρο,
το ανερχόμενο,
το πίπτον,
το επί των ακτινών φερόμενο,
είναι εντός και εκτός,
ως μία ουσία,
νοήμων,
υποβόσκουσα και υφαρπάζουσα,
αειθαλής και αθάνατη.
Νκ
08 Οκτωβρίου 2010
Άσμα ασμάτων
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνευτές: Μαρία Φαραντούρη
Τι ωραία που είναι η αγάπη μου
με το καθημερινό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Κοπέλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,
δεν είχε πιά το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.
Τι ωραία που είναι η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ'αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,
κοπέλες του Μπέλσεν,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μ'έναν αριθμό στο άσπρο της το χέρι,
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.
Τι ωραία που είναι η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ'αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
07 Οκτωβρίου 2010
Κράτησα τη ζωή μου
Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
κάτω απ'το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες
με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά
στην κορυφή τους βραδιάζει.
Άρρητοι Δρόμοι
Άρρητους δρόμους πορεύεσθε,
όμως Νόμοι ρητοί τούς διέπουν,
κι ας περιέχουν άρρητα ρήματα.
Εκ τού ρησθύναι η φύση.
Εκ του αρρήτου η ποίηση.
Νκ
06 Οκτωβρίου 2010
Μιλώ
Στίχοι: Μ.Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Α.Καλογιάννης
Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουνε δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους
Μιλώ για τις ξυπόλητες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους
Τους μαστροπούς ποιητές που τρέμουνε τις νύχτες στα κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων.
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π' αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοί τούς φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π' άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους
Όμορφη πόλη
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα.
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου.
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν.
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα.
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου.
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν.
05 Οκτωβρίου 2010
μυθολογικά μαθηματικά
ένας ιστότοπος που μου αρέσει!!!
κ.α. ....................................................
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)