Ο λόγος και ο άνεμος

Αν δεν γλιστρήσεις, δεν θα πέσεις,

δεν θα χτυπήσεις,

κι αν το βήμα σου ανάλαφρο είναι,
βηματάκι  χορού, πηδηκτούλικο,

του ουρανoύ το μουντό ή το γαλάζιο

μπορείς να διασχίσεις.
Έλα τώρα δεν είναι κρύα η μέρα
και το χιόνι έχει λιώσει,

λουλουδάκια  μικρούλια, πολύχρωμα,

φυτρώνουν στη Γή.

Ξέρω δεν θα μάθω φλογέρα,

για να παίζω στις κορφές των βουνών,

όμως μπορώ να καθίσω στο  πεζούλι

 του πέτρινου σπιτιού ένα απόγευμα,

και να καρφώσω το μεγάλο καράβι

στη σανιδένια προεξοχή του πρεβαζιού.

Τα δρομάκια έρημα ας είναι,

και ας μην οδηγούν πουθενά,

μόνο λόγια να φέρνει ο άνεμος

να τα αραδιάζει στην πλατεία,

για να τα δουν αυτοί που θα ρθουν

χαραγμένα στις πλάκες,

και να κάτσουν να  θυμηθούν, να σκεφτούν,

αν ήταν τα δικά τους που χάσανε
και ψάχνουν να βρουν.
Μην τύχει κι απομείνει ο λόγος
σύνθημα, ύμνος, ψίθυρος υπόγειος.

                                          Νικάριος Νκ
στο facebook                                                                                    ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ