Ο Δρυμώνας των Κυθήρων

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον αγαπημένο μου φίλο Γιώργη Δρυμωνιάτη

Γιώργη μου, o Δρυμώνας των Κυθήρων, ο δικός μας Δρυμώνας,
δεν είναι απλά ένα βουνό που στέκεται αγέρωχο και άτρωτο,
εκεί στα δυτικά της λατρεμένης τροφού μας νήσου,
είναι ένα μαστός της μάνας Γης , ένα βυζί που πάλλεται,
με τη θηλή του ολόρθη από τα χάδια, εκρηκτική,
να σημαδεύει τους δρόμους, τα ταξίδια, τα όνειρα μας!

Εγώ τον έβλεπα με το πρώτο φως, από την αυλή του σπιτιού μου,
να κείτεται εκεί στητός, να καταπίνει ήλιους, άστρα και φεγγάρια,
να γεννά αγγέλους, δαίμονες, ξωτικά, ιπτάμενες μάγισσες.
Κάποτε μια με πήρε βόλτα στο σκουπόξυλό της,
μικρό παιδί ήμουνα, τέτοιο ταξίδι, τέτοιο μυστήριο,
με τρόμαξε, με αγρίεψε, κρύφτηκα κάτω από τα σεντόνια...
Την αθέατη πλευρά τη φανταζόμουνα, σαν την αρχή του άλλου κόσμου,
μέχρι να μάθω πως απλωνόταν, μέχρι την πύλη, μέχρι τον ομφαλό,
και μέχρι τους κόλπους, που τόσες φορές υγρανθήκαμε εντός τους.

Εσύ γαντζωμένος στις ανατολικές παρυφές του,
τον βύζαξες μαζί με το γάλα της μάνας,
γεύτηκες το ζουμί του πρίνου,
του σπάρτου, του βελανιδιού, του ασπάλαθου,
του αγριολούλουδου, του σκίνου.
Ένοιωσες τις ριπές του ανέμου τότε που πάλευαν μαζί του,
λούστηκες με το σύγνεφο που σεργιάνιζε ξέγνοιαστα ,
παρέα με τον αυγερινό και τον αποσπερίτη,
και με το φως του άρματος του Ήλιου,
που αναδυότανε από τα ανατολικά πελάγη.

Δεν έχουμε φίλε μου εκλεχτέ τίποτα να φοβηθούμε,
όσο ετούτο το βουνό, παρόν δηλώνει σε κάθε μας κάλεσμα.
Ούτε κι εσείς οι άλλοι να φοβάστε , πάντα παντού υπάρχει
ένας μαστός, έτοιμος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες σας,
έτοιμος να σας κοινωνήσει γήινο και ουράνιο νέκταρ!!!

                                                                                Nk (Νικάριος)
στο facebook     στο facebook1