Το φθινόπωρο τα φύλλα,
κιτρινισμένα, αδύναμα,
δεν αντιστέκονται
στον άνεμο και τη βροχή,
στην αναπότρεπτη πτώση,
στη μετάθεση, στην αποσύνθεση,
και γίνονται τροφή.
Την ίδια ώρα, αόρατα ή ορατά,
αρχίζουν να βλαστούν τα νέα φύλλα.
Στο φάσμα αυτό της αέναης ροής,
μπορεί κανείς να δει,
πως περικλείουν
οι ταλαντώσεις τις ευθείες,
πως συνυπάρχουν
η κίνηση με την ακινησία,
η γέννηση με τη φθορά,
ο θάνατος με τη ζωή,
και πως γεννιέται η ΙΣΤΟΡΙΑ.
Νκ
στο facebook στο facebook1 στο stixoi.info
