Λάγια μου συμβία μου, γυναίκα μου λατρεμένη, Εσύ…
που γίνεσαι λουλούδι μαργαρίτα* με χρυσοκίτρινες ακτίνες
για να στολίζεις τους
ατίθασους αγρούς,
που γίνεσαι αγέρωχο κι στιβαρό χωριό* στη μέσα Μάνη
για να υμνείς το
ανθρώπινο μα και το θείο μέτρο,
που γίνεσαι κέντρο κατάσταση* που όπως λένε τα άστρα
εντός σου η αρχέτυπη ουσία ζυμώνεται και πραγματώνεται…
Σου εύχομαι με όλη
μου την αγάπη
του Χρόνου τις ψηφίδες να αποθέτεις
με την περίσσεια τέχνη της καρδιά σου
και να συνθέτεις τα πιο όμορφα όνειρα σου...
Nk
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου